ACHTERGROND
De Chinese President Xi Jinping, gewapend met zijn hernieuwde, onbetwiste mandaat van de Communistische Partij van China (CPC), probeerde tijdens zijn gesprek met de Amerikaanse President Joe Biden de indruk te wekken van een bipolaire wereldorde, hoewel de rest van de wereld, temidden van de covid-19 pandemie, zichzelf blijft herbalanceren naar een unipolaire, bipolaire en multipolaire wereldorde, volgens hun perceptie. Als Peking zijn zin krijgt, zal het alle—ethische en onethische-machtsmiddelen gebruiken om de enige supermacht op het wereldtoneel te zijn en een China-gericht Azië op het regionale toneel te hebben, waarvoor de ondergeschiktheid van India essentieel wordt geacht. Het bereiken van de insluiting plus omsingeling— “concirclement”—van India is een strategische noodzaak om het te kunnen dwingen tot een China-centric afstemming, bij voorkeur zonder enige contact oorlogvoering.
Chanakya ‘ s wijsheid dat een buur met een onrustige grens nooit een vriend kan zijn lijkt te zijn gerealiseerd door New Delhi, dat al tientallen jaren bezig is met een talkathon met China in de hoop een vriendelijke buur te hebben. India moet opties uitwerken op alle gebieden in de huidige kwetsbare internationale omgeving, om de Chinese uitdaging aan te gaan, concirclement te vermijden, zijn soevereiniteit en territoriale integriteit te behouden, naast het voortzetten van zijn eigen Mars naar een sterke pool in de mondiale orde.

Omcirkelen
Bij gebrek aan een grensverdrag tussen onafhankelijk India en China en een niet-afgebakende lijn van daadwerkelijke controle, zullen de patstellingen doorgaan. De huidige in het Oosten van Ladakh lijkt te hebben uitgevoerd in een patstelling, naar India nadeel, vooral als gevolg van het tekort benut, hoewel India weigert te worden gedwongen tot het hervatten van business as usual, sidelining de grens-LAC probleem, en dringt aan op een verdere terugtrekking van de PLA van alle wrijving punten leiden tot een de-escalatie. China wil een verdere pullback te voorkomen als het blijft bouwen van extra infrastructuur om zijn inbreuk te upgraden in gebieden die het was niet verondersteld te bezetten als per vertrouwenwekkende maatregelen (cbm ‘ s), als permanente nederzettingen. Het Chinese doel is om dit te bestempelen als een regeling van de grens kwestie, enigszins in overeenstemming met de 1959-60 claim Lijn in strategisch belangrijke gebieden. Met occasionele inbraken in andere gebieden langs het LAC probeert China de economische kosten van de inzet voor India te verhogen door de locatie van het LAC en het uitrekken van het Indiase leger, om een Sino-centric oplossing te zoeken.
China ‘ s “containment strategy” omvat de geplande bouw van 628 dual-use grensverdedigingsdorpen langs zijn eigen perceptie van het LAC, bieden duurzaamheid aan zijn claim, verbeteren van zijn ISR (intelligentie, surveillance, en verkenning) mogelijkheden (waarvan sommige al zijn gemaakt), het verstrekken van deze dorpen met infrastructuur zoals glasvezelverbinding vergelijkbaar met buitenposten. China kan beweren dat de Landgrenswet die vorige maand door het Nationale Volkscongres is aangenomen, van toepassing is op alle landen, maar de timing suggereert dat het deel uitmaakt van de inperkingsstrategie tegen India. De wet verbetert de coördinatie tussen instanties en de bevoegdheid om steeds meer geclaimde land te verdedigen onder gewaad van nationale integriteit. China ‘ s recente MOU met Bhutan om grenskwesties bilateraal op te lossen, en de zinspeling van Nepal zijn ook stappen in de richting van het indammen van India. Een mogelijke Chinese winst bij Doklam door een landruil met Bhutan uit andere gebieden zal een ernstige zorg zijn voor India vanwege de nabijheid van de Siliguri corridor. China heeft ook inbreuk gemaakt op het grondgebied van deze twee landen naar buold dorpen er.
De agressiviteit van de “Omsingelingsstrategie” blijkt uit het feit dat China de meest geavanceerde fregatten/oorlogsschepen naar Pakistan levert. Bestempeld als een geschenk, India moet het als een cover plan voor de inzet van PLAN gevechtsschepen in Pakistan territoriale water/Arabische Zee, misschien onder de vlag van Pakistan, het toevoegen van een andere parel aan China ‘ s voortdurende “string of pearl strategie”. De Gwadar-haven als onderdeel van de CPEC (China Pakistan Economic Corridor), de CMEC (China Myanmar Economic Corridor) die leidt naar de Baai van Bengalen en een vaste voet in Sri Lanka en Bangladesh maken deel uit van het algemene plan om India te omsingelen.
Het meest verontrustende deel voor India is Chinese inbreuk op non-contact oorlogsvoering domein. China toenemende economische, technologische en digitale offensief tegen India en andere landen hebben hen zo afhankelijk gemaakt van China, het deuken van hun zelfredzaamheid, dat de reacties op de Chinese onethische inbreuk worden gedempt. De Chinese strategie van “drie oorlogvoering”, namelijk het gebruik van de media of de publieke opinie, psychologische oorlogvoering, en juridische oorlogvoering door het tonen van Arsenaal, oefeningen en het kopen van meningen lijkt enige tractie te vinden in politiek actieve democratieën, met name in verkiezingsgerichte segmenten in India om hun politieke scores te vereffenen.

OPTIES VOOR INDIA
Het is bemoedigend dat er in de richting van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied een serieuze impuls is gegeven aan capaciteitsopbouw en de opbouw van infrastructuur om de Chinese uitdaging van het recente verleden aan te gaan. De reacties moeten in alle domeinen zijn om contact en non-contact oorlogvoering op te nemen. India heeft behoefte aan een mentaliteitsverandering van reactief naar proactief, met extra offensieve capaciteit gecreëerd om het vermogen aan te tonen om in te grijpen in gebieden die gevoelig zijn voor China, en het opleggen van een bestraffende kosten, zoals China de vrijheid heeft aangenomen om overal, naar believen in te grijpen. De asymmetrie in CNP (Comprehensive National Power) tussen China en India wordt vaak aangehaald als een excuus voor het dempen van proactieve reacties, maar soortgelijke asymmetrie bestaat tussen Pakistan en India, die niet aarzelen Pakistan van het aannemen van een onethische, proactieve proxy oorlog tegen India onder een nucleaire kater. India heeft ook de nucleaire triade, dus dit excuus moet worden herzien. Om de intentie uit te drukken, kon India “één China Beleid” afhankelijk maken van “één India beleid” zoals Sushma Swaraj in het verleden vermeld.
India moet zijn nationale veiligheidsstrategie (NSS) formuleren, prioriteit geven aan de uitdagingen en de taak die verschillende instanties hebben om capaciteiten te ontwikkelen, waarbij verschillende ministeries die met verschillende prioriteiten werken, in silo ‘ s worden vermeden. Het is frustrerend om te zien PILs tegen verbreding van strategische wegen of Spoorwegen slepen voeten om strategische spoorlijnen te bouwen in Arunachal Pradesh als gevolg van het gebrek aan commerciële levensvatbaarheid. Een deel van de NSS in open domein kan zeker de gevoeligheid van alle instanties voor nationale veiligheidsbehoeften verbeteren, eenmaal gespecificeerd. India zou ook een equivalent van de Grensbeschermingswet in een of andere vorm moeten aannemen – zoals strategische infrastructuur langs de grens zal verschillende maatstaven hebben voor een snelle afhandeling door lokale, regionale en centrale autoriteiten om incidenten zoals het ministerie van milieu te voorkomen dat veel van dergelijke constructies in het verleden worden belemmerd.
Als reactie op de Chinese opbouw van dorpen om de grondpositie stapsgewijs te veranderen, wordt aanbevolen dat Staten/UTs langs het LAC concessioneel land toewijzen aan veiligheidstroepen zoals regionale SCOUTS, ITBP, SSB, en families uit dat gebied (op zoon van het bodemconcept), klaar om zich te vestigen in dorpen zo gebouwd, volgens hun eigen perceptie van LAC. Dit zal inclusieve groei verbeteren, integratie, bovendien zal het bewijs zijn van onze claims aan de grens, om de Chinese strategie van incrementele inbreuk af te weren.
Als reactie op de economische en digitale inbreuk moet India steeds meer een negatieve importlijst opstellen van alle producten die uit China zijn ingevoerd en die in India zijn/kunnen worden vervaardigd, en de invoer ervan steeds meer verbieden, zoals wordt gedaan om de zelfredzaamheid in defensieproductie te verbeteren. Dit kan onaangenaam blijken te zijn voor een paar winstgevende importeurs, maar zal onze afhankelijkheid en zorgen van economische dwang op de lange termijn in grote mate verminderen. Het is absurd om India ‘ s handelsoverschot met China te zien groeien buiten zijn defensiebudget tijdens de impasse periode.
De collectieve marineopstelling met gelijkgestemde democratieën om een multifront situatie voor China in de Indo-Pacific te creëren is essentieel om het Chinese expansionisme te controleren dat de mondiale orde uitdaagt en wereldwijde commons bedreigt met stappen zoals China-centric Coast Guard Law en maritieme Verkeersveiligheidswet. Er is behoefte aan een alternatieve bevoorradingsketen, handel en technologisch ecosysteem dat onafhankelijk is van China en waarvoor een aantal eerste stappen van de Quad-landen moeten worden voortgezet. Een alternatieve infrastructuurarchitectuur in de vorm van B3W, Blue Dot Network en vriendschap snelwegen zijn essentieel om kwetsbare economieën te redden die in de Chinese schuldenval vallen via de BRI. Er moet een collectieve respons worden uitgewerkt tegen cyberdreigingen, ruimte, biologische dreigingen en nucleaire expansie. Quad Plus is de noodzaak van het uur, als Xi Jinping dwingt de negen-dash lijn op de ASEAN, lokt hen met een niet ondertekende gedragscode, maar schaamteloos liegt om te zeggen dat China niet zal zoeken “hegemonie”. Westerse mogendheden hebben reden om te pitchen in als het economische zwaartepunt snel verschuift naar de Indo-Pacific, en China wordt steeds brutaler om het mondiale evenwicht te tweaken met ondernemingen zoals de hypersonische draagraket.
India moet zijn strategische cultuur te ontwikkelen met professionele strategen, als diplomatie gedreven patch-ups en talkathon hebben tot nu toe niet gewerkt. De algemene strategische aanpak moet proactief zijn op alle niveaus, in alle dimensies van oorlogvoering.